چرا نمی‏توانیم باردار شویم؟

اکثر زوج‏ها بعد از آغاز تلاش برای بچه‏ دار شدن انتظار غیر واقع ‏بینانه‏ای در مورد سرعت باردار شدن دارند. برای زوج‏های طبیعی، احتمال ماهانۀ باردار شدن بین یک به سه (حداکثر) و حدود یک به بیست متغیر است، و میانگین آن حدوداً یک به شش است. بسیاری از زوج‏ها خیلی سخت می‏پذیرند که شانس در باردار شدن آن‏ها دخیل است و شکست آن‏ها در باردار شدن ممکن است فقط نتیجۀ بدشانسی باشد.

اگر ما میانگین زوج‏های طبیعی با شانس بارداری حدود یک به شش ماهانه را مثال بزنیم، می‏توانیم این امر را با ناکامی در آوردن شش در تاس ریختن‏های مکرر با یک تاس مقایسه کنیم. تاس با ما دشمنی ندارد، ما فقط بدشانسی آورده‏ایم. البته، هرچه بیش‏تر با عدم موفقیت برای شش آوردن تاس بریزیم، بیش‏تر احتمال دارد که تاس مشکلی داشته باشد، یعنی در مقابل ما قد علم کند. یا، در مورد بارداری، مشکلی اساسی وجود دارد که شانس باردار شدن را کاهش می‏دهد.

زوجی که تاسی بیست طرفه را برای به دست آوردن “۲۰” می‏ریزند تقریباً با حد پایین باروری انسانی برابر هستند. برای چنین زوج‏هایی با باروری پایین، بعد از ۲۴ بار تاس ریختن، یا دو سال تلاش، حدود ۶۵ درصد شانس موفقیت وجود دارد، که این رقم با ۳۶ بار تاس ریختن یا سه سال تلاش به ۷۵ درصد افزایش می‏یابد. تعداد بسیار کمی از زوج‏ها شانس صفر برای بارداری دارند و، حتی با احتمال بسیار ناچیز ماهانه، این امکان وجود دارد که آن‏ها به موقع باردار شوند. برای مثال، حتی با یک درصد شانس ماهانه، تقریباً ۳۰ درصد زوج‏ها بعد از سه سال باردار می‏شوند.

برای اکثر زوج‏های نابارور، که زمانی به درمانگاه تخصصی مراجعه می‏کنند شانس باروری طبیعی به طرز غیر واقع‏بینانه‏ای پایین به نظر می‏رسد. بسته به این که آیا مشکل ناباروری یافت می‏شود و این که از چه نوعی باشد، احتمالاً چندین انتخاب درمانی وجود دارد. هر درمانی احتمالاً شانس متفاوتی از موفقیت ارائه می‏کند، اما غیر منطقی است که از هرکدام از آن‏ها انتظار داشته باشیم بالاترین شانس ماهانه برای زوجی با باروری طبیعی، یعنی حدود ۳۳ درصد یا یک به سه، را ارائه دهند.