اکثر زوجها بعد از آغاز تلاش برای بچه دار شدن انتظار غیر واقع بینانهای در مورد سرعت باردار شدن دارند. برای زوجهای طبیعی، احتمال ماهانۀ باردار شدن بین یک به سه (حداکثر) و حدود یک به بیست متغیر است، و میانگین آن حدوداً یک به شش است. بسیاری از زوجها خیلی سخت میپذیرند که شانس در باردار شدن آنها دخیل است و شکست آنها در باردار شدن ممکن است فقط نتیجۀ بدشانسی باشد.
اگر ما میانگین زوجهای طبیعی با شانس بارداری حدود یک به شش ماهانه را مثال بزنیم، میتوانیم این امر را با ناکامی در آوردن شش در تاس ریختنهای مکرر با یک تاس مقایسه کنیم. تاس با ما دشمنی ندارد، ما فقط بدشانسی آوردهایم. البته، هرچه بیشتر با عدم موفقیت برای شش آوردن تاس بریزیم، بیشتر احتمال دارد که تاس مشکلی داشته باشد، یعنی در مقابل ما قد علم کند. یا، در مورد بارداری، مشکلی اساسی وجود دارد که شانس باردار شدن را کاهش میدهد.
زوجی که تاسی بیست طرفه را برای به دست آوردن “۲۰” میریزند تقریباً با حد پایین باروری انسانی برابر هستند. برای چنین زوجهایی با باروری پایین، بعد از ۲۴ بار تاس ریختن، یا دو سال تلاش، حدود ۶۵ درصد شانس موفقیت وجود دارد، که این رقم با ۳۶ بار تاس ریختن یا سه سال تلاش به ۷۵ درصد افزایش مییابد. تعداد بسیار کمی از زوجها شانس صفر برای بارداری دارند و، حتی با احتمال بسیار ناچیز ماهانه، این امکان وجود دارد که آنها به موقع باردار شوند. برای مثال، حتی با یک درصد شانس ماهانه، تقریباً ۳۰ درصد زوجها بعد از سه سال باردار میشوند.
برای اکثر زوجهای نابارور، که زمانی به درمانگاه تخصصی مراجعه میکنند شانس باروری طبیعی به طرز غیر واقعبینانهای پایین به نظر میرسد. بسته به این که آیا مشکل ناباروری یافت میشود و این که از چه نوعی باشد، احتمالاً چندین انتخاب درمانی وجود دارد. هر درمانی احتمالاً شانس متفاوتی از موفقیت ارائه میکند، اما غیر منطقی است که از هرکدام از آنها انتظار داشته باشیم بالاترین شانس ماهانه برای زوجی با باروری طبیعی، یعنی حدود ۳۳ درصد یا یک به سه، را ارائه دهند.