به بیرون زدگیهای غیر طبیعی جدار شکم فتق گفته می شود. شایعترین نوع فتق، فتق جدار شکم در قسمت تحتانی راست یا چپ است که به آن فتق اینگوئینال یا فتق مغبنی گویند و  در بین مردم به پارگی پرده شکم شهرت دارد. این بیماری در مردان بسیار شایعتر است.سایر انواع فتق، شامل فتق در محل جراحی قبلی، فتق نافی و غیره است.  در اینجا در مورد شایعترین نوع فتق که همان فتق  مغبنی است، توضیح داده می شود.

فتق هنگامی  رخ می دهد که لایه های عضلانی جدار شکم ضعیف شده باشند. همانند بیرون زدگی تیوپ داخلی یک لاستیک پاره شده، در فتق نیز روده وگاهی برخی از  احشاء داخلی شکم از طریق ناحیه ضعیف جدار شکم بیرون می زنند و باعث شکل گیری یک برآمدگی می شوند. ورود احشاء شکم به داخل محل فتق می تواند باعث گیر افتادگی قسمتی از روده یا سایر اعضاء داخل شکم در داخل این بیرون زدگی شود که بسیار خطرناک است و نیاز به عمل اورژانسی دارد.چون زمان وقوع این عارضه قابل پیش بینی نیست،برای پرهیز از آن باید فتق را در اولین فرصت ممکن عمل کرد.

  دو دلیل واضح برای درمان فتق، یکی دردی است که با ایستادنهای طولانی یا بلند کردن اشیاء سنگین یا با زور زدن ایجاد می شود و دیگری آن   است که به واسطه وجود تورم در محل مربوطه، باعث نارضایتی بیمار از نظر زیبایی می گردد . اما دلیل اصلی جهت ترمیم فتق این است که ممکن است روده یا عضوی دیگر، داخل  فتق به دام بیفتد و قادر به خارج شدن از آن نباشد  که لذا باعث انسداد روده و به دنبال آن، گانگرن یا سیاه شدگی و پاره شدن روده می شود و با جراحی از وقوع این پدیدۀ مرگبار جلوگیری می شود.

درمان غیر جراحی فتق مغبنی، استفاده از فتق بند است که روی ناحیه درگیر، فشار وارد می آورد و باعث جلوگیری از بیرون زدگی میشود اما در کل استفاده از آن سودی ندارد . فتق بند در واقع هیچ کاری جهت از بین بردن  فتق انجام نمی دهد و فقط علائم آن را کاهش می دهد. بنابراین با وجود استفاده از آن، فتق همچنان بزرگ می شود. تداوم در بزرگ شدن فتق و ایجاد چسبندگی در بافتهای زیرین، از عوارض فتق بند هستند که عمل جراحی فتق را دشوار می سازند و عود مجدد آن را محتمل تر می کنند. بنابراین فتق بند فقط در بیمارانی که بدلیل سایر مشکلات، انجام جراحی در آنها غیر ممکن است باید به کار رود .