زخم بستر نتیجه فشار طولانی مدت بر روی یک ناحیه خاص از بدن مانند کمر، لگن و پشت سر، اطراف قوزک پا، پاشنه، ساق و ساکروم (بیشتر از همه در معرض زخم می باشند)… است. این عارضه اغلب در بیمارانی که تحرک ندارند و سنگین وزن هستند و به علت صدمات نخاعی، سکته، بیماری‌های عصبی و کما یک دوره طولانی مدت بدون تغییر و موقعیت بدنی در بستر هستند، بروز می‌کند.همچنین زخم بستر در بیماران بستری شده بالای 60 سال و به ویژه بیماران سالخورده شیوع بیش‌تری دارد.

برای جلوگیری از زخم بستر و سایر مشکلات با مشورت پرستار تاحد مجاز تحرک داشته باشید یا کمی پیاده‌روی کنید و یا در سر جای خود چند ساعت یک‌بار کمی تکان بخورید.

اگر مجبور باشید زمان زیادی را در یک تخت بیمارستان بگذرانید، آموزشهای ارائه شده را اجرا نمایید و برای جلوگیری از لخته شدن خون از جوراب‌های مخصوص استفاده کنید.

جهت سالم ماندن پوست با مشورت پزشک و پرستار، آب و مایعات کافی بنوشید.

با توجه به راهنمایی پزشکتان می‌توانید انواع تشک‌های ضدزخم‌بستر جهت استفاده در منزل را از بازار تهیه کنید و از چروک شدن ملحفه ها خودداری کنید.

در هنگام مراقبت از یک فرد بستری، با اجازه و مشورت پرستار، بدن وی را هر دو ساعت حرکت دهید و او را از چپ به راست و برعکس بچرخانید. همچنین می‌توانید از یک بالش یا کوسن برای بالا آوردن بدن او استفاده کنید.

• اگر بیمار مصدومیت خاصی مانند مشکلات نخاعی دارد، در حرکت دادن او احتیاط کنید. بدون هماهنگی با پزشک و پرستار از جابجایی بیمار خود داری نمایید.
• هنگام چرخاندن بیمار، اطمینان حاصل کنید ملحفه در زیر او جمع نشود