عمل ناخنک
ناخنک چشم یک ضایعه مثلثی است که از سفیدی چشم (ملتحمه) روی سیاهی چشم (قرنیه) کشیده می شود. این ضایعه ناشی از رشد خوش خیم بافت پیوندی و رگ های ملتحمه است. ناخنک معمولاً ابتدا به صورت یک سفیدی روی ملتحمه ایجاد می شود که به تدریج به سمت قرنیه رشد می کند. به علت وجود رگ های زیاد معمولاً رنگ ناخنک صورتی یا قرمز است. ناخنک گاهی ملتهب می شود و باعث سوزش و خارش و اشک ریزش می شود. گاهی اوقات ناخنک رشد زیادی می کند و تا وسط قرنیه می رسد و جلوی دید را می گیرد؛ به علاوه حتی ناخنک های کوچکتر هم می توانند با تغییر شکل قرنیه باعث ایجاد آستیگماتیسم شوند و دید افراد را تار کنند.
پیشگیری ناخنک چشم
اشعه ماوراء بنفش خورشید (UV) در ایجاد ناخنک مؤثر است بنابراین توصیه می شود افرادی که در مناطق آفتابی زندگی می کنند و مدت زیادی در معرض تابش آفتاب هستند از کلاه لبه دار و عینک آفتابی استفاده کنند. همچنین باد شدید و گرد و خاک ممکن است با تحریک چشم در ایجاد ناخنک مؤثر باشد.
در افرادی که ناخنک دارند معمولاً ورود آب به چشم ها (در موقع شستن دست و صورت یا حمام کردن) باعث تحریک چشم و ایجاد سوزش و قرمز شدن چشم ها می شود. بنابراین این افراد باید دقت کنند که حتی الامکان آب وارد چشمشان نشود.
برخی از بیماران با استفاده از قطره های اشک مصنوعی معمولی و داروهایی مانند بتامتازون به صورت طولانی مدت قصد از بین ناخنک دارند که به آنها توصیه می کنیم قطره اشک مصنوعی بخصوص استفاده بیش از چهار بار دروز ممکن است رشد ناخنک را تشدید کند.
استفاده طولانی از انواع داروهای چشمی استروییدی مانند بتامتازون، هیدروکوتیزون نه تنها اثری در جلوگیری ندارد ممکن است عوارض دیگری ایجاد کند هر چند بعد از عمل جراحی ناخنک مصرف انها تا سه ماه توصیه می شود.